The perfect one night stand

Met weinig verwachtingen ging ik dinsdagochtend op pad, de verhalen die ik over Sydney hoorde waren voornamelijk neutral of negatief. Maar toch ik wou graag zelf ontdekken of ik de stad wat vindt of niet, en zeg nou zelf als je in Australie bent moet je toch wel Sydney en de Opera house hebben gezien. Zo gezegd zo gedaan, vliegtickets en bus geboekt en daar ging ik dan op dinsdag om 7 uur ’s ochtends met de bus richting Gold Coast. Rugzakje mee met alleen de benodigde spullen; een handdoek, een nieuw paar kleding voor de volgende dag, tandenborstel, portomonnee en reispapieren. Paspoort had ik thuis kunnen laten want die is bij beide vluchten niet gecontroleerd, vliegen was nog nooit zo makkelijk. Verbazingwekkend genoeg aangekomen in Sydney vond ik meteen mijn weg, logistiek gezien is de stad super handig. Je hebt twee opties met de trein, en 1 van die opties gaat in een cirkel door de stad en brengt je op alle mooie plaatsen. Voor het hostel zou ik uit stappen in Central Station maar op de kaart zag ik dat de Harbour Bridge en Opera House bij Circular Quay lag. Uiteraard daar eerst heen gereisd, het hostel zou ik later wel bekijken. Eenmaal uit de trein kon ik al het moois niet missen, hallo Harbour Brigde en The Opera House..toch wel heel indrukwekkend om te zien en voelde me best een wereldreiziger met men bagage nog op mn rug.

Uiteraard flink de toerist uitgehangen en duizend foto’s genomen van al het moois. De reis vervolgd en ben via de Harbour Bridge naar de andere kant van Sydney gelopen, best een eind en zwete me een ongeluk. Het eerste verschil tussen Byron en Sydney, ik liep er bij als een hippie met mijn lange luchtige rok terwijl de rest van de wereld in pakken en mantelrokjes liep. Achja mijn benen werden tenminste ontlucht. Nog meer foto’s want Oh dit uitzicht is geweldig en ondertussen mijn ogen uitgekeken naar de chaos die een grote stad met zich meebrengt. Na een aantal maanden Byron is dit wel wennen, het stadsleven, ik hou der wel van. Onderaan de brug gelopen naar een kleine aanlegplek voor ferries en daar nog meer foto’s gemaakt en ook maar wat mensen gevraagd of ze een fatsoenlijke foto met mij erbij op konden maken. Mam, je zult trots op me zijn en heb zelfs wat foto’s gemaakt van een schattig klein kerkje. Aardige Aussie boy zag dit en nodigde me uit voor een prive rondleiding door de kerk ;) Eigenlijk was het gesloten maar hij zal wel hebben gedacht ik kan iemand bekeren naar het Christendom, helaas missie gefaald maar heb wel de minibijbel aangenomen. Nog een verschil met Byron, de mensen in Sydney zijn een stuk gastvrijer en vriendelijker en heb veel gesprekken gehad met random mensen lopend over straat, in winkels of in de bus. Hup genoeg gezien van North Sydney en terug de brug op, daar kwam ik er halverwege achter dat er een Look Out point is in 1 van de torens. De klim naar boven gemaakt en daar had je toch wel het mooiste uitzicht over de stad, prachtige skyline hoge gebouwen, de zee die beide delen van de stad met elkaar scheidt en uiteraard weer dat iconische Opera House. Je raadt het al...nog meer foto’s.

Terug bij Circular Quay heb ik op advies van velen de ferrie gepakt naar Manly Beach. En dit was het meer dan waard, met een plekje achter op het dek van de boot ging ik op weg naar Manly. Prachtig uitzicht want de voeren van Sydney af waardoor je de complete skyline kon zien, dit werd op de terugweg alleen nog maar mooier toen de zon onderging. Met een half uurtje kwamen we aan in Manly en wonder boven wonder vond ik meteen mijn weg naar Manly Beach. Daar de weg gevolgd naar Shelly Beach en een look out point. Mooie kleine strandjes in kleine baaien dus dat was een leuke wandeling. Daarna begon ik toch wel honger te krijgen en ik wist dat er in Manly een Fish Mongers zat, erg bekend fish and chips restaurant. Alweer zonder te verdwalen kwam ik daar aan en daar king prawns met rice besteld voor to go en dit aan het strand opgegeten. Rond zes uur ging ik met de boot terug en daar heb ik de liefde van mijn leven ontmoet. Hij weet het zelf nog niet maar ik heb het voor ons samen besloten, de knapste zeeman hielp bij het in en uitladen van de boot, ik ben verliefd niet alleen op Sydney maar ook op mijn toekomstige man. En alsof dat dus nog niet genoeg was begon de zon onder te gaan om vervolgens het prachtige uitzicht op de Sydney Skyline te zien.

Omdat het al aardig laat en donker werd ben ik vervolgens naar het hostel gelopen, ik zou die avond wat vrienden ontmoeten die ik ontmoet had in de Arts Factory en moest voor de tijd nog mijn telefoon opladen en Goon (wijn) halen. Hoewel ik mezelf qua richtingsgevoel nooit goed heb ingeschat en ik bij wijze van spreken in mijn eigen kamer kan verdwalen had ik weer geen moeite met Sydney en vond ik al snel Pitt Street, de straat waar mijn hostel aan zat en tevens 1 van de bekendste straten met Kings Cross in Syd. Toen besefte ik hoe groot de stad was want twintig tot een half uur later (nog steeds dezelfde straat) kwam ik pas aan bij Westend. Tom, een Nederlandse intern heeft me ingechekt, en daar was het dan mijn eerste verdwaling. Ik kon de lift en trap niet vinden, te beschaamd om het te vragen heb ik tien minuten op een bank gezeten totdat iemand de lift nam en die ben ik maar gevolgd hihaho. Ontdekte kamer, opgeladen telefoon een praatje met een kamergenoot en gekochte Goon van de kamergenoot verder ging ik op weg naar Kings Cross. Naar het Brados hostel waar ik de Arts crew weer zou ontmoeten. Navigatie stuurde me uiteraard via een binnendoorweg maar donker gedeelte van de stad naar het hostel dus ik was al bang voor de terugweg in de nacht. Daar aangekomen wat drankjes gedaan en het werd super gezellig, zo gezellig dat we het niet hebben gered om uit te gaan. De avond zat erop en ik moest mijn weg terug vinden naar het hostel, ik snapte de navigatie niet en raakte dan eindelijk verdwaald in de stad. Maar wereldreiziger die ik ben zag ik een taxi in de verte en alla New York stijl (waarschijnlijk niet meer zo classy als in de films) heb ik de taxi aangehouden. Held van de avond, hij bracht mij veilig naar de ingang van het hostel, en ja op dat punt was ik mijn richtingsgevoel helemaal kwijt en raakte ik het hostel alsnog voor een paar minuten kwijt hoewel ik voor de deur werd afgezet..Ik zeg talent. Snel naar de kamer en slapen want de volgende dag zou mijn wekker om 8 uur gaan om de Coogee to Bondi Walk te doen, en wat vond ik in mijn bed..Een meisje..die eruit geschopt en toen kon ik eindelijk slapen.

8 uur fris en fruitig opgestaan, gedoucht en dag gezegd bij de receptie. Leuk om ook medewerkers van de hostels te ontmoeten omdat ik die tijdens mijn stage al vaak aan de telefoon heb gehad maar er nooit een gezicht bij had.
De ochtend begon bewolkt wat mij wel goed uit kwam omdat ik nog even bij moest komen van de nacht ervoor. Uitgebreid ontbeten bij de Opera Kitchen, zie foto’s, dat is toch om verliefd op te worden. Helaas werd ik wel gestoord door een kakkerlak op men voet na een paar happen..Geen paniek de meeuw mijn vriend heeft hem daarna opgegeten. IK WIN!

Volgende stop: Coogee Beach voor de wandeling naar Bondi Beach, zware tocht van welgeteld 6/7 km maar met prachtige uitzichten op de kust rondom Sydney. In 1 woord WAUW. De wandeling gaat langs Coogee Beach, Clovelly Beach naar Brotne Beach, Tamarama Beach en uiteindelijk Bondi Beach. En tussen de stranden door loop je langs de rotsige cliffen van de kust en kom je zelfs een begraafplaats tegen op een wel hele aparte locatie. Bondi is het bekendste strand van Australie, en staat bekend om de surfers en beachbabes. Toen ik er was waren er erg hoge golven en kon ik genieten van surfers die echt tricks op de golven deden, heel gaaf om te zien. Bondi zelf was niet zo speciaal als wat ik er van verwacht had maar dat komt misschien ook wel omdat onze hele baai 1 groot strand is en je toch echt niet kan tippen aan bijvoorbeeld Wategos of The Pass in Byron.

De bus weer terug naar Sydney en tegen die tijd was ik zo gesloopt dat ik geen stap meer kon verzetten, blaren onder mijn voeten dus ben nog een aantal winkels ingegaan (nieuwe zonnebril gekocht) en daarna gecrascht in een klein parkje naast Circular Quay waar ik heb gewacht tot ik de trein zou pakken naar het vliegveld. Nog een aantal verschillen met Byron: Kerstmis is begonnen in Sydney en overal hangt versiering en er zijn kerstbomen. Het voelt alleen totaal niet kerstig en heeft lang niet de sfeer die het in Europa heeft met de kou, plus kerstbomen en palmbomen staan niet samen. Verschil nummer zoveel, neppe mensen oftwel veel plastische chirurgie en dit zie je vooral op de stranden. Ik heb zelfs moeders met kinderwagens (met kind erin) zien HARDLOPEN (?) langs de stranden in volle zon, zijn ze wel goed wijs?

Hoe leuk, mooi en indrukwekkend Sydney was het heeft me wel gesloopt. Zoveel te zien in alleen twee dagen is vermoeiend maar ik kan het wel mooi afstrepen. De vlucht verliep weer voorspoedig en had zelfs nog vanuit het vliegtuig uitzicht op een onweersstorm die boven Byron hing, heel gaaf gezicht. Ik vertrok precies op het goede moment naar Syd want terwijl ik daar zat met blauwe luchten en zon hadden de mensen hier een ontzettende storm boven hun hoofd hangen. Op het vliegveld werd ik ogpehaald door Laura en Sarah met bijbehorend welkomstbordje haha.

Kortom geweldig weekend en heb nu al zin om de rest van Aus rond te reizen over een paar weken. Een paar weken (!?) wat gaat de tijd snel, en oh ja voor wie het opvalt men haar is half blond nu haha.

Cheeeers!