Een minimuizenverslag

Er is weer genoeg gebeurt maar dit zal niet zo’n lang verslag worden als de vorige gok ik. Hoewel, als ik eenmaal begin is er altijd genoeg te vertellen haha. Na de hele week gewerkt te hebben en vrijdagavond uit te zijn gegaan was ik er zaterdag erg aan toe om uit te slapen. Ik had geen wekker gezet dus niets kon me tegen houden..Totdat rond 9 uur er op mijn deur gebonkt werd, ik was van plan dit te negeren maar na drie keer ging ik toch maar mijn bed uit om te zien wat er aan de hand was. Half slapend stak ik mijn hoofd uit de deur om van een heen en weer rennede receptionist (Rhian) te horen te krijgen dat er een bus op de parkeerplaats in brand staat en dat dit toch wel dichtbij mijn kamer was. De eerste paar seconden wist ik niet zo goed wat ik moest doen en stond ik maar een beetje verbaasd te kijken, toen maar snel de belangrijkste spullen gepakt en naar de achterkant van het hostel gelopen waar de rest van alle mensen naar toe gestuurd waren. Gaaf om te zien hoe iedereen zich behulpzaam maakt, mensen renden heen en weer om waterslangen dichtbij de kraan te krijgen en voordat de brandweer er was, dit duurde best lang, was de bus al zo goed als geblust/uitgebrand. Scott had de brandweer gebelt en in plaats van als locatie The Arts Factory Lodge door te geven zei hij The Arts Gallery haha, dit hielp waarschijnlijk ook niet bij het snel uitrukken van de brandweer. Gelukkig eind goed al goed, geen gewonden alleen een volledig verwoeste bus en gesmolten achterkanten van de auto’s die dichtbij de bus stonden. Het ergste vond ik nog wel dat er gasten waren die liepen te klagen over het feit dat ze niet konden uitchecken..Wat hadden ze dan gedacht, dat de receptie vrolijk doorwerkt met een brandende bus voor hun deur!? De rest van de dag hebben we het hostel vermeden om de geur van rubber en verbrande troep die er rond hing en zijn we naar het strand gegaan. Daar hebben we een poging tot yoga en balanceren op elkaar gedaan. Het resultaat van Katie en Tom zag er supergaaf uit, Polly en ik zien er meer uit alsof we aan het poepen zijn..toch leuke foto’s haha.

Die avond begon mijn keel zeer te doen en had ik hoofdpijn, ik dacht dat het misschien door de rook kwam en de griep hangt hier rond dus ben ik vroeg naar bed gegaan met thee en honing. De volgende dag voelde ik me in plaats van beter nog slechter dus het was duidelijk niet de rook maar ik was aangestoken door Toni die ook ziek was. Maandag wel gewoon naar stage gegaan maar niet teveel gedaan omdat ik me alweer niet veel beter voelde. Mama, toch bedankt voor je medicijnpakketje, normaal gebruik ik nooit pijnstillers maar nu was ik toch wel blij dat ik een voorraad Ibuprofen en Paracetamol bij me had. Toch nog wat goed nieuws, mijn blender en pan zijn binnengekomen. De pan was wel een lachertje, ik dacht dat een diameter van 20cm best groot was maar nu ik de pan zie is het net groot genoeg om een ei of pannenkoekje in te bakken. Die avond weer vroeg naar bed en veel geslapen, de volgende dag zou ik de enige van Nomads op kantoor zijn omdat Laura een dag vrij had. Dinsdagochtend was ik een lopend scharminkel, koorts keel-, oor- en hoofdpijn maken je niet vrolijk. Op kantoor heb ik het uit gehouden tot 10 uur totdat Vanessa zei dat ik weg MOEST haha. Laura zou terug komen om voor me in te vallen en een andere dag vrij nemen. Meteen maar een afspraak gemaakt bij de dokter en daar kon ik om 4 uur terecht. Roos-Marieke (kamergenootje) had een goede timing om in Byron aan te komen want ik was natuurlijk in uiterst gezellige staat! Heb der wel voordat ik naar de dokter moest Byron laten zien, oftewel het strand en de belangrijkste winkels (Woolworths, Aldi en Bottleshops). Die dag was het stormachtig dus nog wel een mooie foto van de zee kunnen maken die zo ver landinwaarts was gekomen dat je het strand niet meer af kon lopen. Daarna heeft het me een half uur gekost om de huisartsenpost te vinden, zo verstopt zat het. Net als in Nederland liepen de afspraken uit en twintig minuten later dan gepland kon ik terect bij Dokter Wood. Zijn conclusie: of griep of bacteriele keelontsteking. Hij heeft me antibiotica voorgeschreven en het advies gegeven om nog een dag te wachten, had ik daarna nog geen verkoudheid en hoest dan was het meer dan waarschijnlijk de keelonsteking en kon ik beginnen met de kuur. Dit gedaan en gisteravond begonnen met de antibiotica en heel veel geslapen. Vandaag is de eerste dag dat ik me iets beter voel, niet meer aan de pijnstillers ben en weer begonnen ben met stage. Ziek zijn in het buitenland is geen feest, je moet nog steeds alles zelf doen, boodschappen halen en eten koken doe je dan toch liever niet…maaaar alles overleefd dus niks aan de hand.

Gisteravond nog een leuke verassing ontdekt. Ik lag in bed en hoorde plastic ritselen, eerst dacht ik nog dat het van mijn deken kwam die tegen een tas aanhing maar toen het na een tijdje niet ophield toch maar eens naast mijn bed gekeken om te zien waar dat geluid was. De plastic tas naast mijn bed bewoog, wat raar was omdat er niet veel tocht in de kamer was. Een paar seconden later kwam het schattigste muisje ooit zijn koppie naar buiten steken om vervolgens vliegensvlug in een van de kastlades te vluchten. Die nacht hoorde ik hem ‘s nachts nog knabbelen aan een muffinpapiertje (Ja.. het is niet handig om etenswaren rond te laten slingeren en dat gaan we nu dus ook niet meer doen haha). De lades waar hij inkroop gebruik ik niet en bij het checken van de lade de volgende ochtend zat deze vol met muizenkeutels, waarschijnlijk terroriseert Jerry (zijn naam) de kamer dus al langer. Hopelijk lukt het me nog om een foto te maken voordat hij in een muizenval verdwijnt..dat wil de receptie namelijk doen :(.

Groetjesss van Jer en moii! Ben nu al aan men nieuwe huisdier gehecht.