Feest in de kayak

Gisteren was het dan eindelijk zover, de kayak tour ging door. Het was nog even spannend omdat het de laatste dagen stormachtig weer is geweest. Veel wind en een onrustige zee, op dinsdag moesten ze de tour cancellen dus dolgelukkig dat het woensdag wel door kon gaan. Om 8 uur werden we opgehaald van het hostel. De nacht ervoor was het talent show night met wijntjes dus dat werd een latertje. Met 3 uur slaap heb ik me wel eens fitter gevoeld maar na een goed ontbijt ben ik klaar om te gaan, de koude zee helpt me vast om te ontbrakken. Roos was een held de nacht ervoor, die heeft om 1 uur ‘s nachts nog worstjes staan bakken..Toch handig zo’n kamergenootje die bij de receptie werkt en de sleutel van de keuken heeft.

Om vijf over acht werden we dan eindelijk opgehaald door Lynch, onze guide voor de dag. Met een aantal Ieren en Nederlanders gingen we op pad, de Ieren hadden ook een wilde nacht gehad de dag ervoor en hun kegel vulde de hele auto met heeerlijke alcohollucht. Gelukkig is het maar een kleine reis en met tien minuutjes kwamen we aan bij het strand. Hup een handtekening zetten voor eigen verantwoordelijkheid, de kleding uit, wetsuit aan, helm op en gaan met die banaan. Eerste uitdaging: de kayaks bij de zee krijgen, wat zijn die boten zwaar zeg. Halverwege heb ik het tillen opgegeven en kon een ander meisje aan de slag. Op het strand wat korte instructies gekregen hoe we moeten peddelen en hoe we de zee ingaan. Belangrijke tip kayak recht op de golf af zodat je niet omslaat, gelukkig ging dit goed. Roos heeft een beetje zeeangst en raakte heeel even kort in paniek maar eenmaal uit de branding is de zee een stuk rustiger en zij dus ook. Yihaaw. De coaches legden uit dat doordat het nog erg winderig was de dolfijnen zich waarschijnlijk terug trekken achter de vuurtoren. We moesten ons dus focussen op walvissen en schildpadden omdat de kans het grootst was dat we een van die twee zouden zien. Na een tijd op het water te hebben gedobberd zagen we nog steeds niet veel meer dan een blauwe zee, meeuwen en zeewier..niet al te spannend dus. Op dat moment gingen we voor een pauze naar Wategos beach. De zee weer uitkomen is toch een stuk lastiger dan de zee ingaan. Ik zat achter in de kayak en Roos voorin, zij was verantwoordelijk voor het peddelen en ik voor het sturen. Helaas ben ik geen goede stuurder en zodra we in een golf belanden vergat ik te sturen en kon ik alleen nog maar naar achter leunen om te zorgen dat we niet om zouden slaan. Dit werkte averechts en bij de eerste golf gingen we al om, niet diep gelukkig dus we konden zo het water uitlopen. De kayak was ons voor en die lag al gestrand op de kust. De pauze bestond uit thee en timtams om een klein beetje op te warmen. Timtams zijn de meest goddelijke chocoladekoekjes die er bestaan, het is Australisch en ik neem een voorraad mee als ik terug kom zodat jullie het allemaal kunnen proberen. Na een tijdje op het strand gezeten te hebben zagen we in de verte dolfijnen en op een gegeven moment kwam er een kleine walvis voorbij zwemmen. We wisten niet hoe snel we het water weer in moesten. Hier kwam het punt dat Roos en ik net twee echte zussen lijken, schelden op elkaar en ruzie maken over het peddelen, het ging niet zo soepel haha. De walvis raakten we helaas op het water kwijt maar wonder boven wonder kwam er op dat moment een grote groep dolfijnen voorbij zwemmen, ze hadden zelfs baby dolfijnen bij zich. Zo stil mogelijk bleven we op het water rusten in de hoop dat ze dicht langs ons zouden zwemmen en dat deden ze. Op twee meter afstand van de kayaks kwam de hele groep voorbij zwemmen, wat een gaaf gezicht en je kon ze zelfs horen ademhalen. Op dat moment was de tour al helemaal geslaagd voor mij maar de zee wou ons wat extra’s geven en niet lang daarna begon ere en walvis met kalf uit de zee te breken. Dit is wanneer ze verticaal met een groot gedeelte van het lichaam uit het water springen, dit doen ze omdat schijnbaar het water in de baai erg warm is en ze daardoor een soort cooldown rush krijgen. De moederwalvis was haar kalf het op dat moment aan te leren dus die sprong ook een aantal keren uit het water. PRACHTIG!! Na dit allemaal gezien te hebben konden we weer terug naar het strand en zat de trip er alweer op. Na drie uur in het water gezeten te hebben is di took meer dan genoeg, mijn arm-, been- en kontspieren konden het peddelen niet meer aan. Roos dacht nog even dat zee een haai zag. Paniek voor in de boot en sensatie achterin de boot, ik was al aan het peddelen om te zien wat er zwom. Helaas was het een jonge dolfijn die in de golven aan het spelen was. De laatste poging om dan toch de golf met de kayak te surfen en tegelijk met de kayak het strand te bereiken was een grote faal. Ik vergat weer te sturen en weer gingen we met de eerste golf ten onder.